Speelplaats

In september was de school nog niet lang bezig gooit er iemand een bommetje naar onze groep. De week ervoor waren er al veel bommetjes ontploft aan de bushaltes. Ik begrijp niet waarom die dat altijd doen. Ze doen dan stoer die jongens en lachen ermee. Het bommetje kwam vlak voor onze voeten te liggen, een vriendin liep er net langs, gelukkig. Het ontplofte zo hard dat we er allemaal even doof van waren. Niemand hoorde elkaar. Er was een enorm getuut in mijn oren, ik hoorde een dag later terug beter maar de tuut bleef weken doorgaan. Ik naar de dokter en die zegt dat dat getuut waarschijnlijk nooit meer overgaat omdat het trommelvlies door de druk wat kapot is gegaan. Die tuut maakt me kwaad, ik geraak er nooit meer vanaf! We weten nog altijd niet wie het bommetje gooide, een laf persoon die niet uitkomt voor wat hij is. Het was alvast iemand binnen dat groepje van vijf jongens.

Melanie